Nouvel Administrateur et recrutement - WorldWar, le jeu de guerre multijoueur en ligne avec chat !

Nouvel Administrateur et recrutement
postée par Okin le 26/01/2007 à 21:22 1 commentaire Bonsoir ! Aujourd'hui, amir60 a été promu (il est passé de modérateur au poste suprême : administrateur). Personne ne niera que cette promotion est largement méritée : amir60 fait partie des anciens (inscrit depuis 8 mois quand même !) et est très actif dans le jeu. Sa place de modérateur reste donc vacante, ainsi que deux nouvelles que je crée (soyons fous !). Donc si vous avez fait un bac S spé maths, puis maths sup vous ne devriez pas avoir de problème pour savoir que je recrute donc 2+1=3 modérateurs. Envoyez vos candidatures dans le sujet du forum spécialement crée à cet effet (rubrique WorldWar). A+ ! Okin

postée par Okin le 26/01/2007 à 21:22

1 commentaire

Bonsoir !

Aujourd'hui, amir60 a été promu (il est passé de modérateur au poste suprême : administrateur).

Personne ne niera que cette promotion est largement méritée : amir60 fait partie des anciens (inscrit depuis 8 mois quand même !) et est très actif dans le jeu.

Sa place de modérateur reste donc vacante, ainsi que deux nouvelles que je crée (soyons fous !).
Donc si vous avez fait un bac S spé maths, puis maths sup vous ne devriez pas avoir de problème pour savoir que je recrute donc 2+1=3 modérateurs.

Envoyez vos candidatures dans le sujet du forum spécialement crée à cet effet (rubrique WorldWar).

A+ !

Okin

Les commentaires de la news

Interdit

Page : 1

Désinscrit	le 13/10/2020 à 06:29
	Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus; Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Duo Reges: constructio interrete. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Qualem igitur hominem natura inchoavit? Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit. Frater et T. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. Quid enim possumus hoc agere divinius? Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. At multis se probavit. Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Sed ad rem redeamus; Primum quid tu dicis breve? Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Dat enim intervalla et relaxat. An, partus ancillae sitne in fructu habendus, disseretur inter principes civitatis, P. Quonam modo? Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Deinde dolorem quem maximum? Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Illi enim inter se dissentiunt. Bonum incolumis acies: misera caecitas. Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit? Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Si longus, levis; Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Laboro autem non sine causa; Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. At certe gravius. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. An tu me de L. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum.

Désinscrit

le 13/10/2020 à 06:29

Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus; Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Duo Reges: constructio interrete. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.

Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Qualem igitur hominem natura inchoavit? Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit. Frater et T.

Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. Quid enim possumus hoc agere divinius? Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter.

Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. At multis se probavit. Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus;

Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Sed ad rem redeamus; Primum quid tu dicis breve? Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Dat enim intervalla et relaxat. An, partus ancillae sitne in fructu habendus, disseretur inter principes civitatis, P. Quonam modo?

Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Deinde dolorem quem maximum? Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum.

Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Illi enim inter se dissentiunt. Bonum incolumis acies: misera caecitas.

Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit? Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Si longus, levis; Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Laboro autem non sine causa;

Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. At certe gravius. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat?

Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. An tu me de L. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum.

Page : 1

Contact Mentions Légales Forums Livre d'Or Remonter